Στην εφημερίδα «Espresso» και τη δημοσιογράφο Βίβιαν Μπενέκου

Πατήστε εδώ για να δείτε το απόκομμα της συνέντευξης

Ποιά η τύχη του Σκοπιανού, μετά τις τελευταίες εξελίξεις; Ποιος τελικά θα «φορτωθεί» την όποια λύση του;

Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρη και δεν συνδέεται με τις εξελίξεις στο εσωτερικό των Σκοπίων. Η συμφωνία είναι σάπια και επιβλαβής και δεν πρόκειται να την κυρώσουμε. Η Κυβέρνηση με πόσα πρόσωπα μπορεί να εμφανίζεται; Αμέσως μετά τα πρώτα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος ο κ. Καμμένος έσπευσε να υποστηρίξει ότι είναι άκυρο, ο κ. Τσίπρας τηλεφώνησε στον κ. Ζάεφ για να του πει να προχωρήσει και ο κ. Κοτζιάς κατέφυγε σε πυθιακούς χρησμούς. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Δεν αντιμετωπίζονται έτσι μείζονος σημασίας εθνικά ζητήματα. Δεν κυβερνιέται έτσι ένας τόπος.

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτή η κυβέρνηση έχει το «κοκαλάκι της νυχτερίδας». Έχουν συμβεί σχεδόν τα πάντα, κι όμως η Βουλή για πρώτη φορά στα χρονικά της, φθάνει στην Δ´ και τελευταία Σύνοδό της. Τι συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ κι επιβιώνει;

Είναι προφανές. Στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ επικρατεί το δόγμα «νυν υπέρ πάντων η καρέκλα». Δεν έχουν ούτε αρχές ούτε θέσεις. Βγήκαν με το σύνθημα «Αμερικανοί φονιάδες των λαών» και περηφανεύονται ότι εκτελούν χωρίς δεύτερη κουβέντα όσα ζητούν οι Η.Π.Α. Βγήκαν με σύνθημα να σκίσουν το Μνημόνιο και υπέγραψαν δυο. Βγήκαν μοιράζοντας 13η σύνταξη και έκοψαν κατά 35% τις κύριες και κατά 45% τις επικουρικές συντάξεις για όλους τους νέους συνταξιούχους. Μιλούν για κοινωνικές πολιτικές, αλλά έκοψαν το ΕΚΑΣ, το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης, τα πολυτεκνικά επιδόματα. Απέκλειαν τη μείωση του αφορολόγητου, αλλά ήδη την έκαναν. Απέκλειαν την αύξηση του Φ.Π.Α. στα νησιά, αλλά ήδη την επέβαλαν σχεδόν σε όλα. Θεωρούσαν απαράδεκτο το Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων στην Αμυγδαλέζα και έφτιαξαν τον καταυλισμό της ντροπής στη Μόρια.  

Είστε από αυτούς που πιστεύουν ότι στις επερχόμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταποντιστεί; Ή έχετε άλλη άποψη;

Πιστεύω ότι είναι ανάγκη να υποστεί συντριπτική ήττα ο λαϊκισμός και να αποδοκιμαστεί η πολιτική εξαπάτηση, η ανευθυνότητα, ο καιροσκοπισμός. Πάνω από όλα ζητούμε θετική ψήφο των πολιτών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προτείνει μια συμφωνία αλήθειας για ένα συγκροτημένο σχέδιο ανάταξης της Πατρίδας μας και επιδιώκουμε μια νέα σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και πολιτικής. Θέλουμε να θεμελιώσουμε μια νέα προοπτική για όλους τους Έλληνες και μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Τι άνθρωπος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης;

Η ερώτησή σας είναι και η απάντησή μου. Άνθρωπος, με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Και κάτι ακόμη. Τον γνώρισα το 1985. Στην ΟΝΝΕΔ. Εκείνος υπεύθυνος ιδεολογικού της ΟΝΝΕΔ Κολωνακίου, εγώ αντιπρόεδρος και υπεύθυνος ιδεολογικού της Α2 Νομαρχιακής Επιτροπής. Ο Κυριάκος του τότε, είναι ο ίδιος χαρακτήρας με τον Κυριάκο του σήμερα, που σε λίγο καιρό θα είναι πρωθυπουργός της πατρίδας μας. Προσγειωμένος, ήρεμος, προσηνής, φιλικός πάντα. Και αυτό λέει πολλά. Θα είναι ένας καταπληκτικός πρωθυπουργός.  

Με ποιο κόμμα ή κόμματα πιστεύετε ότι μπορεί μετεκλογικά να συνεργαστεί με αγαστό τρόπο, η ΝΔ;

Σκοπός του κ. Μητσοτάκη είναι να συγκροτήσει μια Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Μια Κυβέρνηση ικανών και αποφασισμένων ατόμων, που θα ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής με αποτελεσματικότητα, τόλμη και συναίνεση. Παρότι πατήσαμε το κατώφλι της αυτοδυναμίας, επιδιώκουμε τις ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις δυνάμεων του ευρωπαϊκού δημοκρατικού μετώπου.

Γιατί επιλέξατε πολιτική; Ποιο το βαθύτερο αίτιο;

Εμείς οι δημοσιογράφοι με τον άλφα ή το βήτα τρόπο είμαστε μέσα στην πολιτική. Γνωρίζετε ότι έχω εκφράσει ένα ενδιαφέρον να είμαι υποψήφιος βουλευτής στο Νομό που γεννήθηκα, την Καβάλα. Ένα τόπο με πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ο Νομός Καβάλας διαθέτει πρωτογενή τομέα, μεταποίηση, τουρισμό, πολιτισμό και δυο γεωθερμικά πεδία, στο Νέστο και στο Παγγαίο. Πιστεύω στην αναπτυξιακή προοπτική του Νομού. Πιστεύω στους συμπατριώτες μου. Γι’ αυτό ακριβώς επιθυμώ να είμαι υποψήφιος και εφόσον με εμπιστευτούν οι πολίτες του Νομού μαζί να αλλάξουμε τη ρότα της Καβάλας. Η νεότερη γενιά των πολιτικών οφείλει να διαγράψει άπαξ δια παντός το λαϊκισμό. Να λέει την αλήθεια. Και το κυριότερο. Να ακούει περισσότερο, να μιλάει λιγότερο και να πράττει περισσότερα.  

Τι έχει η πόλη σας η Καβάλα, που έχετε κι εσείς μέσα σας; Μεταφέρουν το DNA τους οι πόλεις στους ανθρώπους τους;

Και τι δεν έχει, κυρία Μπενέκου. Έχει απαράμιλλες ομορφιές. Έχει ερωτισμό. Έχει ιστορία. Έχει παρόν και μέλλον. Έχει δυναμισμό. Βγάζει μια αισιοδοξία. Είμαι σίγουρος ότι οι πόλεις μεταφέρουν το dna τους στους πολίτες. Το αισθάνομαι. Το νιώθω. Μπορεί να μην μεγάλωσα στην Καβάλα, καθώς μετά τη βάφτισή μου, σε ηλικία 9 μηνών, ο πατέρας μου βρήκε δουλειά στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και κατεβήκαμε στην Αθήνα, ωστόσο, η συχνή επαφή μου με την πόλη, με μπόλιασε με τα βασικά της χαρακτηριστικά. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ξέρετε για ποια πόλη μιλάμε; Η ιστορία της ξεκινά από τους Προϊστορικούς χρόνους και εκτείνεται μέχρι σήμερα. Από τη μία, η πόλη έγινε παγκοσμίως γνωστή από την ιστορική μάχη των Φιλίππων και από την άλλη, για την άφιξη του Αποστόλου Παύλου, κάνοντάς την, την πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που δέχτηκε το Χριστιανισμό. Η νεότερη ιστορία της πόλης είναι εξίσου ενδιαφέρουσα τόσο για την καπνεργασία και τις πρώτες απεργίες στα Βαλκάνια (1896) όσο και για την πλούσια βιομηχανική δραστηριότητα με κυρίαρχη αυτή του μαύρου χρυσού.    

Το επώνυμο, κυρίως η κατάληξη του Λαζαρίδης, έχει κάτι από Πόντο;

Ο παππούς Μακάριος, πατέρας τους πατέρα μου ήταν από την Σεβάστεια της Μικράς Ασίας. Από τις αλησμόνητες πατρίδες.

Τι παιδικά χρόνια είχατε;

Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις. Παρά τα δύσκολα οικονομικά – πάντα τσοντάριζαν οι παππούδες – δεν μου έλειψε τίποτα. Μοναχογιός βλέπεις. Περίμενα πως και πως να έρθουν οι διακοπές, ειδικά του καλοκαιριού, και να φύγω την επόμενη ημέρα για την Καβάλα και το σπίτι των γονιών της μητέρας μου, του Νίκου και της Ευαγγελίας, στις παλιές εργατικές κατοικίες. Όταν αναπολείς συχνά τα παιδικά σου χρόνια σημαίνει ότι ήταν όμορφα.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος πόνος που νιώσατε μέχρι τώρα στη ζωή σας, και ποια η μεγαλύτερη χαρά;

Οι χαρές είναι τρεις. Η πρώτη όταν γνώρισα τη γυναίκα μου τη Νάνσυ στο μακρινό 1993. Από την πρώτη ματιά, στο πολιτικό γραφείο του Αλέξανδρου Παπαδόγγονα, κατάλαβα ότι ήταν η γυναίκα της ζωής μου. Δικαιώθηκα. Οι άλλες δυο χαρές, όταν γεννήθηκαν, το 1998, η Εβελίνα και το 2002, η Κωνσταντίνα. Όπως καταλαβαίνεις το σπίτι γυναικοκρατείται. Και, φυσικά, ο αρχηγός είναι η Νάνσυ. Η πιο δύσκολη στιγμή όταν χάσαμε τη μητέρα μου, τη Γεωργία, τον περασμένο Ιανουάριο. Έναν άνθρωπο δυναμικό και με πολύ μεγάλη αγάπη για όλους μας και ειδικά για την Καβάλα.   

Ο έρωτας τι ρόλο παίζει; Πως κρατιούνται οι μακροχρόνιες σχέσεις;

Ο έρωτας πάντα ήταν και θα είναι η πιο ζωογόνος δύναμη που υπάρχει. Εκείνος κινητοποιεί τις αισθήσεις και σε ένα μεγάλο μέρος ορίζει τις ζωές μας. Ο έρωτας είναι μια μοναδική εμπειρία. Μας παρασύρει, μας μεταμορφώνει, μας συγκινεί. Μας επαναπροσδιορίζει, μας αποπροσανατολίζει και μας καθηλώνει. Για τις μακροχρόνιες σχέσεις ρωτάτε τον… ειδικό. Βρίσκομαι 25 χρόνια σε σχέση με τη Νάνσυ. Τα φτιάξαμε στις 31 Οκτωβρίου 1993. Είμαστε παντρεμένοι 22 χρόνια. Οι σχέσεις για να έχουν διάρκεια απαιτούν σεβασμό, αγάπη, αλληλοϋποστήριξη. Αλλά, και εμπιστοσύνη, συγχώρεση, ειλικρίνεια. Οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Είναι το αλατοπίπερο. Μια σχέση flat είναι καταδικασμένη να πεθάνει.   

Τι μπαμπάς είστε;

Θέλω να πιστεύω ότι είμαι daddy cool. Προσπαθώ να βρίσκω χρόνο για να βλέπω την Εβελίνα και την Κωνσταντίνα. Δεν το πετυχαίνω πάντα. Ευτυχώς που στα πρώτα τους βήματα ενεπλάκην πολύ στην καθημερινότητά τους. Ήταν κάτι που μου άρεσε και το φέρνω στο μυαλό μου με νοσταλγία. Και οι δυο τους, όμως, καταλαβαίνουν ότι τα πάντα γίνονται για εκείνες. Για την οικογένεια.

Ποιο ή τι είναι εκείνο στο οποίο θα λέγατε καθαρό «όχι» στα κορίτσια σας;

Αν ήθελαν να γίνουν δημοσιογράφοι…

Φέτος είναι μόδα τα τηλεοπτικά ριάλιτι μόδας ή μοντέλων για πασαρέλες. Θα λέγατε «ναι» σε κάτι τέτοιο για τις κόρες σας;

Δεν θα έλεγαν «ναι» οι ίδιες.

Τσιπουράκι, ούζο ή κρασί;

Και τα τρία έχουν τη χάρη τους. Προτιμώ, όμως, το ούζο. Ακόμη και το χειμώνα.  

Ποιο ελληνικό τραγούδι θα χορεύατε;

Δεν είμαι και ο καλύτερος χορευτής. Θα ήθελα, όμως, να μάθω να χορεύω τον πολεμικό χορό των Ποντίων, τον πυρρίχιο.  

Ο Μακάριος είναι ο ευτυχισμένος, ο ευλογημένος. Ευτυχία τι είναι;

Θα χρησιμοποιήσω ένα απόφθεγμα του Μαχάτμα Γκάντι και μια παροιμία των Βεδουίνων. Ευτυχία, έλεγε ο Γκάντι, είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που πράττεις βρίσκονται σε αρμονία. Οι Βεδουίνοι λένε ότι η ευτυχία είναι μια όαση, που τη βρίσκουν μόνο οι καμήλες που ονειρεύονται…