«Άρθρο 86: Η δικαίωση του Κυριάκου Μητσοτάκη άργησε 13 χρόνια»

 Μια επιπρόσθετη διάσταση που απορρέει από την κατάργηση από τη Βουλή του περιβόητου νόμου «περί ευθύνης υπουργών» (Άρθρο 86 του Συντάγματος), αναδεικνύει ο Βουλευτής Π.Ε. Καβάλας της Νέας Δημοκρατίας κ. Μακάριος Λαζαρίδης, με άρθρο του στην εφημερίδα «Η Καθημερινή». 

Η εξέλιξη αυτή, όπως σημειώνει, αποτελεί προσωπική δικαίωση του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος «το 2006, νέος βουλευτής τότε, ανέλαβε την πρωτοβουλία να βρει 50 υπογραφές έτσι ώστε το Άρθρο 86 να είναι στα υπό αναθεώρηση άρθρα της προτείνουσας τότε Βουλής. Η προσπάθεια εκείνη δεν τελεσφόρησε, καθώς το τότε πολιτικό σύστημα “σφύριζε” αδιάφορα». Υπενθυμίζει ακόμη ότι «μόνον 7 συνάδελφοί του δέχτηκαν και συνυπέγραψαν την αναθεώρηση του Άρθρου 86. Έξι από τη Νέα Δημοκρατία και ένας από το ΠΑΣΟΚ, ενώ κανένας από τους έξι τότε βουλευτές του Συνασπισμού (μετεξέλιξη του οποίου είναι ο ΣΥΡΙΖΑ) δεν συνυπέγραψε την πρόταση». 

«Και, πέρα από τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυνε το τότε πολιτικό σύστημα για το εν λόγω ζήτημα», αναφέρει ο κ. Λαζαρίδης, «παρακολουθούσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα τον κ. Τσίπρα να συμβάλλει με θράσος και περίσσια υποκρισία στον αποπροσανατολισμό από τα μείζονα κατηγορώντας τον σημερινό πρωθυπουργό ότι δήθεν δεν επιθυμούσε την αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου».

Πριν από 13 χρόνια, συνεχίζει ο κ. Λαζαρίδης, «ο κ. Μητσοτάκης έδειξε στην πράξη την αποφασιστικότητά του να αναθεωρηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Πήγε απέναντι ακόμη και στην τότε επίσημη θέση της Νέας Δημοκρατίας, καθώς πίστευε ότι οι πολιτικοί πρέπει και οφείλουν να αντιμετωπίζονται ως πολίτες. Από τότε μέχρι σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης έχει μείνει πιστός στη θέση του περί αναθεώρησης του Άρθρου 86. Όχι μόνο δεν έκανε κωλοτούμπα - πρακτική στην οποία επιδίδεται με ευκολία ο κ. Τσίπρας - αλλά περίμενε υπομονετικά προκειμένου να του δοθεί η ευκαιρία να αποδείξει έμπρακτα την πολιτική του συνέπεια, γεφυρώνοντας κατά τι την απόσταση μεταξύ πολιτικών και πολιτών».

Ο κ. Λαζαρίδης εκφράζει την ελπίδα «η εξέλιξη αυτή να μας διδάξει ένα πράγμα: όταν σε αυτήν τη χώρα αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε και να αποδεχόμαστε ως αξία και ως παράδειγμα προς μίμηση τις αρχές της πολιτικά διαχρονικής σταθερότητας των απόψεων και της πολιτικής παρρησίας που πρέπει να συνοδεύει αυτές τι απόψεις, τότε είναι βέβαιο ότι κάτι θα αλλάξει θετικά σε αυτή τη χώρα. Και, προσωπικά, αισθάνομαι ότι τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου κάναμε ένα σαφές και γενναίο βήμα προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση».