Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με τίτλο: «Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και λοιπές διατάξεις»

 

Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριε Υπουργέ.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Σήμερα καλούμαστε να ψηφίσουμε ένα νομοσχέδιο που δεν αφορά απλώς κάποια άρθρα. Aφορά ανθρώπινες ζωές, αφορά την ενσυναίσθηση της κοινωνίας μας, αφορά το επίπεδο πολιτισμού μας. Συζητάμε για ένα νομοσχέδιο που αγγίζει την καθημερινότητα κάθε πολίτη και αποτελεί μια δέσμευση για τη ζωή, μια πράξη ευθύνης, μια συστηματική προσπάθεια να μετατρέψουμε τους δρόμους μας σε χώρους ασφαλείας και σεβασμού.

Ο νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, που φέρνει το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών προς ψήφιση στη Βουλή, είναι μια αναγκαία και θαρραλέα τομή, που ενισχύει το πλαίσιο οδικής ασφάλειας με τρόπο σύγχρονο, αποτελεσματικό και δίκαιο.

Ως πρώην πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας της Βουλής, είχα τη δυνατότητα, μαζί με τα μέλη της Επιτροπής, να εργαστώ μεθοδικά και συναινετικά πάνω στο μεγάλο αυτό ζήτημα.

Έζησα από κοντά τον πόνο των οικογενειών που έχουν χάσει τα αγαπημένα τους πρόσωπα σε τροχαία ατυχήματα. Άκουσα τις μαρτυρίες επιζώντων που κουβαλούν εφιάλτες και σωματικές βλάβες. Επιβεβαιώσαμε ότι η οδική ασφάλεια δεν είναι ένας απλός δείκτης στατιστικών, αλλά ένας βαθύτερος δείκτης κοινωνικής ωριμότητας και κρατικής αποτελεσματικότητας.

Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου, τα μέλη της Επιτροπής μας επεξεργαστήκαμε και καταθέσαμε μια αναλυτική Έκθεση, η οποία αποτέλεσε βάση διαλόγου με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου.

Ο καθένας, με τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες που του δίδονται, μπορεί και πρέπει να συμβάλλει στην καταπολέμηση της συγκεκριμένης μάστιγας.

Οφείλουμε να στηρίξουμε τον νέο ΚΟΚ, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται ο άνθρωπος. Το νομοσχέδιο προσεγγίζει την οδική ασφάλεια, όχι μόνο κατασταλτικά, αλλά προληπτικά και παιδευτικά. Η ποινικοποίηση επικίνδυνων συμπεριφορών, όπως η οδήγηση με χρήση κινητού, η παραβίαση κόκκινου σηματοδότη, η μη παραχώρηση προτεραιότητας σε σιδηροδρομικά οχήματα ή η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, δεν είναι τιμωρητική διάθεση. Είναι χρέος προς το κοινωνικό σύνολο.

Την ίδια στιγμή, το νομοσχέδιο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην αποσύνδεση των κυρώσεων από το όχημα και τη στοχευμένη επιβολή τους στον οδηγό, ως πραγματικό υπεύθυνο, στην έννοια της υποτροπής με κλιμακωτές κυρώσεις για τους συστηματικούς παραβάτες και στην ενίσχυση της προσβασιμότητας των Ατόμων με Αναπηρία, με αυστηρά μέτρα σε όσους εμποδίζουν την κυκλοφορία τους.

Ο ανεύθυνος οδηγός θα πρέπει στο εξής να σκεφτεί δύο και τρεις φορές πριν βάλει σε κίνδυνο τη δική του ζωή, αλλά και των υπολοίπων.

Ιδιαίτερα σημαντική είναι η μείωση του ορίου ταχύτητας στα 30 χλμ/ώρα εντός κατοικημένων περιοχών. Πρόκειται για μια απόφαση που συμβαδίζει με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές και μειώνει δραστικά την πιθανότητα θανατηφόρων ατυχημάτων.

Επί της ουσίας, το συγκεκριμένο νομοθέτημα, στοχεύει στην αντιμετώπιση και αποτροπή παραβάσεων που διαχρονικά συνδέονται με μεγάλο αριθμό ατυχημάτων, με αποτέλεσμα να κατηγοριοποιούνται ως πολύ επικίνδυνες.

Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε δραστικά την τραγική πραγματικότητα που αποτυπώνεται από τους ίδιους τους αριθμούς. Η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει έναν από τους υψηλότερους δείκτες θνησιμότητας από τροχαία στην ΕΕ, με 65 θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων, έναντι 46 του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Αυτή η διαφορά, δεν είναι μόνο στατιστική. Είναι χαμένες ζωές, οικογένειες που πενθούν, νέοι άνθρωποι που δεν γύρισαν ποτέ σπίτι. Πίσω από κάθε αριθμό υπάρχει μια ιστορία που δεν ειπώθηκε ποτέ ως έπρεπε. Και αυτό μας επιφορτίζει με βαριά ευθύνη.

Βεβαίως, η μάχη για την οδική ασφάλεια δεν κερδίζεται μόνο με νόμους και πρόστιμα. Κερδίζεται με ενημέρωση, με παιδεία, με μια κοινωνία που επιλέγει τον σεβασμό στη ζωή αντί της αδιαφορίας.

Τα θέματα οδικής ασφάλειας μπορούν να αντιμετωπιστούν, πείθοντας τους πολίτες να μεταβάλλουν τη συμπεριφορά τους, αλλά και με τη χρήση αποτελεσματικών οριζόντιων πολιτικών. Τέτοιων που στηρίζονται σε πραγματικά δεδομένα και με τον κατάλληλο συντονισμό, καθώς και τη διάκριση του ρόλου του καθενός από τους εμπλεκόμενους φορείς. Η ελληνική κοινωνία έχει ωριμάσει και εκτιμώ ότι μπορεί να προσαρμοστεί στις εξελίξεις.

Όλοι, άλλωστε, αναγνωρίζουμε ότι η κάθε ζωή είναι μοναδική και η κάθε απώλεια, ανεκτίμητη.

Είναι χρέος μας απέναντι στις νέες γενιές, απέναντι στους πολίτες που μας εμπιστεύτηκαν και μας έδωσαν εντολή να τους εκπροσωπήσουμε μέσω του Κοινοβουλίου. Πρέπει και μπορούμε να συμβάλλουμε προς αυτήν την κατεύθυνση, καθιστώντας τις μετακινήσεις πιο προστατευμένες για όλους.

Ας δώσουμε λοιπόν στην Ελλάδα αυτό που αξίζει: δρόμους ασφαλείς και συνειδήσεις αφυπνισμένες. Δεν είναι ουτοπία, αλλά πολιτικό μας καθήκον και εθνικός στόχος.

Ας δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη για να κάνουμε πράξη το όραμα ‘μηδέν νεκροί’. Ας δώσουμε για μία φορά αξία στο μηδέν. Αφορά όλους μας.

 

Σας ευχαριστώ.