Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας
Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις».
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Σας λέω, εκ προοιμίου, επειδή έχουν ανοιχτεί πολλά θέματα, ότι θα πάρω και τη δευτερολογία μου, φροντίζοντας να είμαι εντός του χρόνου.
Κύριε Υπουργέ, κύριε Υφυπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε μία εποχή γεωπολιτικών αναταράξεων και προκλήσεων, σε μία εποχή αστάθειας, σε μία εποχή απρόβλεπτη, η ευγνωμοσύνη και ο σεβασμός προς τις Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι απλώς ηθική υποχρέωση. Θα έλεγα ότι είναι εθνική επιταγή.
Οι άνδρες και οι γυναίκες που υπηρετούν την πατρίδα με αυταπάρνηση και επαγγελματισμό αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της εθνικής μας ασφάλειας. Στο πλαίσιο αυτό συζητούμε σήμερα ένα σχέδιο νόμου που δεν είναι απλώς κάποιο τεχνικό βήμα για την αναδιοργάνωση των υγειονομικών υπηρεσιών των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά ένα ουσιαστικό βήμα πολιτικής ευθύνης αναγνώρισης και μέριμνας προς αυτούς τους ανθρώπους. Πρόκειται για ένα ακόμη σημαντικό κομμάτι του παζλ που φτιάχνει αυτή η πολιτική ηγεσία και στηρίζεται σε ένα συνεκτικό σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος, όπως ανέλυσε διεξοδικά και στην ομιλία του ο Υπουργός κ. Δένδιας.
Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ο κ. Δένδιας, ο κ. Δαβάκης, αλλά και ο κ. Κεφαλογιάννης έρχεται με το παρόν νομοθέτημα να βάλει τάξη εκεί όπου για χρόνια κυριαρχούσε η αποσπασματικότητα. Αναδιαρθρώνει τα στρατιωτικά νοσοκομεία, τα ενδυναμώνει διοικητικά και οικονομικά, τους δίνει σαφή φορολογική και θεσμική ταυτότητα. Θέτει δε τέλος σε ένα καθεστώς όπου ούτε προϋπολογισμοί ούτε απολογισμοί ήταν υποχρεωτικοί, ενώ η οικονομική επιβίωση βασιζόταν σε εσωτερικές μεταφορές κονδυλίων και διαχειριστικές ασάφειες. Πέρα από τις αναγκαίες διορθώσεις δίνεται στους ανθρώπους των Ενόπλων Δυνάμεων αυτό που αξίζουν, πλήρη πρόσβαση στο σύστημα υγείας, με αξιοπρέπεια και ισότητα.
Το νέο πλαίσιο τους επιτρέπει προαιρετικά να χρησιμοποιούν υπηρεσίες εντός και εκτός του στρατιωτικού συστήματος, όπως κάθε άλλος Έλληνας πολίτης. Στηρίζουμε, δηλαδή, έμπρακτα τις Ένοπλες Δυνάμεις όχι με λόγια αλλά με πράξεις. Αναγνωρίζουμε το έργο τους όχι μόνο σε καιρούς κρίσεων και φυσικών καταστροφών, αλλά και στην καθημερινή, αθόρυβη αποστολή που επιτελούν στα σύνορα, τον αέρα και τη θάλασσα. Αντιμετωπίζουμε επίσης με αίσθημα εθνικής ευθύνης σε ευαίσθητα ζητήματα, όπως αυτό της στήριξης της Ιεράς Μονής του Σινά, που κάποιοι είδα στις επιτροπές από την Αντιπολίτευση να αντιδρούν. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, την πλάτη σε έναν φορέα με τεράστια ιστορική και πολιτισμική σημασία που δοκιμάζεται από προσπάθειες αφελληνισμού. Το να επιτρέπουμε σε λίγους μοναχούς της Μονής να έχουν πρόσβαση στα στρατιωτικά νοσοκομεία δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε κατάχρηση. Είναι πράξη εθνικής ευθύνης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα παραπάνω -και πολλά ακόμη τα οποία περιλαμβάνει το νομοσχέδιο και έχει αναλύσει εκτενώς με εξαιρετικό τρόπο και ο εισηγητής μας, ο κ. Ανδριανός- δεν είναι μεμονωμένες ενέργειες. Είναι συνέχεια μιας εθνικής στρατηγικής που εφαρμόζεται με συνέπεια από το 2019 μέχρι και σήμερα, μιας πολιτικής που έχει ενισχύσει την αποτρεπτική ισχύ της χώρας όσο ποτέ άλλοτε τις τελευταίες δεκαετίες. Μαχητικά Rafale, F-35, αναβάθμιση των F-16, εξοπλιστικό πρόγραμμα εικοσαετίας 25 δισεκατομμυρίων ευρώ, ατζέντα 2030, η ενίσχυση στον Έβρο είναι σημεία και στοιχεία τα οποία δείχνουν το έργο αυτής της Κυβέρνησης.
Επίσης, στην εξωτερική πολιτική η Ελλάδα δεν είναι πια θεατής, αλλά ενεργός διαμορφωτής εξελίξεων. Σε αυτό έχει συμβάλλει αποφασιστικά και ο κ. Δένδιας με την προηγούμενη θητεία του στο Υπουργείο των Εξωτερικών. Θέλω να θυμίσω πολύ συνοπτικά: Συμφωνίες οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με Ιταλία και Αίγυπτο, επέκταση χωρικών υδάτων στο Ιόνιο μέχρι το ακρωτήριο Ταίναρο στα δώδεκα ναυτικά μίλια με διατήρηση του δικαιώματος να το πράξουμε και στο Αιγαίο, την εθνική χωρική στρατηγική για τον θαλάσσιο χώρο με καθαρή αποτύπωση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τις στρατηγικές συμμαχίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα κράτη που ενισχύουν και την ασφάλεια και την αποτρεπτική μας ικανότητα. Δηλαδή με πολύ απλά λόγια, κύριε Υφυπουργέ, αυτά τα χρόνια και με αυτές τις ενέργειες αυτή η Κυβέρνηση έχει μεγαλώσει την Ελλάδα.
Άκουσα και δεν θα αποφύγω να σχολιάσω –ο κύριος Υπουργός βγήκε έξω, εκείνος δεν το έκανε με οξύ τρόπο απευθυνόμενος στον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τον κ. Ανδρουλάκη, εγώ θα το κάνω με λίγο πιο οξύ τρόπο- τον κ. Ανδρουλάκη να λέει ότι αυτή η Κυβέρνηση έχει μια στρατηγική των ήρεμων νερών και μας είπε ότι δεν υπάρχει στιβαρή προσέγγιση στα εθνικά θέματα. Αλήθεια; Πότε ήταν στιβαρή η προσέγγιση στα εθνικά μας θέματα; Όταν επί ημερών σας η Τουρκία κατέλαβε εθνικό έδαφος; Όταν ο τότε πρωθυπουργός, ο αείμνηστος Σημίτης, ευχαριστούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες από αυτό εδώ το Βήμα; Ή όταν η Τουρκία κατάφερε για πρώτη φορά επί ημερών σας να βάλει ζήτημα γκρίζων ζωνών; Για απαντήστε μου. Ξέρετε, συμφωνούμε σε κάτι με τον κ. Ανδρουλάκη; Ότι δεν είμαστε λωτοφάγοι και δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και δεν μου λέτε, τη συμφωνία του αείμνηστου Πάγκαλου με τον Χόλμπρουκ «όχι στρατιωτικές δυνάμεις, όχι στρατιωτικά πλοία και πυροβόλα, όχι σημαίες», ποιος την έκανε; Η Νέα Δημοκρατία; Το ΠΑΣΟΚ την έκανε. Αυτή είναι η αλήθεια. Για να μην θυμηθώ και θα έρθω και στον Υπουργό τον κ. Δένδια για να δείτε τις διαφορές μας.
Ο κ. Δένδιας, λοιπόν, αυτά που είπε ο κ. Ανδρουλάκης τα είπε απευθυνόμενος στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας ο οποίος -προσέξτε- τον Απρίλιο του 2021 μέσα στην Άγκυρα είπε πράγματα τα οποία δεν είχαν ακουστεί ποτέ. Το μόνο το οποίο ξέραμε μέχρι τότε ήταν τα ζεϊμπέκικα το 2001 του Γιώργου Παπανδρέου -Βουλευτής σας, πρώην πρωθυπουργός- με τον Ισμαήλ Τζεμ, που τότε μάλιστα είχε προκαλέσει και ελληνοκυπριακή κρίση γιατί βγήκε και τον κατηγόρησε ο τότε Υπουργός Εθνικής Άμυνας, ο κ. Χάσικος, ότι την ώρα που εκείνος μιλούσε σε εκδήλωση για την τουρκική εισβολή, ο κ. Παπανδρέου χόρευε ζεϊμπέκικο και του χτυπούσε παλαμάκια ο Τζεμ. Άρα, λοιπόν, καλά θα κάνουμε να είμαστε προσεκτικοί σε αυτά τα οποία λέμε, γιατί δεν ξεχνάμε.
Τονίζω και πάλι ότι αυτός εδώ ο Υπουργός ως Υπουργός των Εξωτερικών απευθύνθηκε όπως απευθύνθηκε στον Μεβλούτ Τσαβούσογλου και όπως έχει πει σωστά σε μια συνέντευξή του ο κ. Δένδιας «φίλος μεν, φιλτάτη δε η αλήθεια». Γιατί ναι, όπως είπε ο κ. Δένδιας, η Τουρκία έχει παραβιάσει το Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, το Διεθνές Δίκαιο και τη σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας, ότι υπάρχει στην Ελλάδα μουσουλμανική μειονότητα την οποία ορίζει η Συνθήκη της Λωζάνης και άλλα τα οποία είπε ο κ. Δένδιας. Τα επισημαίνω αυτά, γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τι ακριβώς έχουν ειπωθεί και κυρίως τι έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια.
Επομένως, σήμερα ψηφίζουμε όχι μόνο για τη βελτίωση των υγειονομικών υπηρεσιών των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και τη συνέχιση μιας πορείας που κάνει την Ελλάδα πιο ισχυρή, την κάνει πιο αξιόπιστη και πιο ασφαλή. Σας καλώ, λοιπόν, να υπερψηφίσετε το νομοσχέδιο για την πατρίδα. Για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Για τους ανθρώπους που κρατούν ψηλά την ελληνική σημαία.
Έρχομαι τώρα στην ανείπωτη εθνική τραγωδία των Τεμπών, γιατί πραγματικά και σήμερα από συγκεκριμένη πτέρυγα του Κοινοβουλίου ακούστηκαν νέες θεωρίες συνωμοσίας, μια που οι προηγούμενες θεωρίες συνωμοσίας που είχαν αναπτυχθεί όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα -τον τελευταίο μήνα είναι αλήθεια δεν τις άκουγα στον δημόσιο διάλογο- γιατί κατέρρευσαν. Σήμερα ακούσαμε κάτι καινούργιο. Γιατί κάτι καινούργιο πρέπει να λέμε για να μπορούμε να το κρατάμε στην επικαιρότητα για προφανείς πολιτικούς λόγους και για τυμβωρυχία, το οποίο πρέπει να σας πω ότι είναι εντελώς κωμικό, πραγματικά κωμικό. Ακούσαμε σήμερα να μας λένε για αλλοίωση της δικογραφίας. Δηλαδή, ελληνική δικαιοσύνη, διακόσιοι ενενήντα εννέα Βουλευτές –που είμαστε αυτοί που είμαστε- και βρέθηκε μία Βουλευτής να αποκαλύψει κάτι το οποίο μάλλον στη φαντασίωση της υπάρχει.
Θέλω να είμαι καθαρός στο ζήτημα των Τεμπών. Σε αυτή την ανείπωτη εθνική τραγωδία…
Όπως ανείπωτη εθνική τραγωδία είναι και το Μάτι. Και δεν το συμψηφίζω. Το λέω γιατί στο εθνικό μας υποσυνείδητο αυτές οι τραγωδίες θα μας ακολουθούν για πάντα.
Τη λύση, λοιπόν, θα τη δώσει είτε αρέσει είτε δεν αρέσει σε κάποιους η ελληνική δικαιοσύνη. Αν κάποια στιγμή ο λαός -που δεν το νομίζω- τους επιλέξει, ας καταργήσουν τη δικαιοσύνη και ας στήνουν λαϊκά δικαστήρια.
Πάντως, αυτό το οποίο πρέπει να είναι πάρα πολύ καθαρό είναι ότι η Κυβέρνηση δεν έχει να κρύψει απολύτως τίποτα. Θα σας πω και κάτι που ακούστηκε και με πληροφόρησαν, για να δείτε τα ψέματα τα οποία λέει η συγκεκριμένη πτέρυγα του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Όπως, λοιπόν, με πληροφόρησαν δημοσιογράφοι του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ και ο κατάλογος των δικαστών έχει σταλεί στον Πρόεδρο του Ελληνικού Κοινοβουλίου και βεβαίως, την προσεχή Δευτέρα θα γίνει και η σχετική κλήρωση.
Αυτά ως απάντηση σε κάποιους, οι οποίοι έχουν μάθει να πολιτεύονται με ψέματα, με τυμβωρυχία και με τον τρόπο, τον οποίο λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε.
Η Νέα Δημοκρατία δεν θα σταθεί εμπόδιο σε καμία περίπτωση στην ελληνική δικαιοσύνη. Και όταν λέμε τρόπος, πιλότος, οδηγός -όπως θέλετε πείτε το- Τριαντόπουλου σημαίνει κάτι πάρα πολύ απλό.
Ότι όλοι θα πηγαίνουμε στην ελληνική δικαιοσύνη, όπως και οι πολίτες. Δεν θα υπάρχουν δύο κατηγορίες. Για να τελειώνουμε με αυτό.
Και να σας πω και κάτι ακόμα. Ας υποθέσουμε το εξής: Ότι το δικαστικό συμβούλιο αποφασίζει πως για την υπόθεση του κ. Τριαντόπουλου υπάρχει κάτι ακόμα πέρα από την παράβαση καθήκοντος. Δεν το πιστεύουμε, αλλά θα σταθούμε εμπόδιο στο δικαστικό συμβούλιο; Δηλαδή, προσέξτε, σε ανώτατους δικαστές; Σε καμία περίπτωση. Ενώ το αντίθετο που έχει να κάνει με τα κόμματα, όλοι μας μπορούμε να αντιληφθούμε, με πάρα πολύ καθαρό τρόπο, ότι ο καθένας έχει τις δικές του πολιτικές προσεγγίσεις.
Και θα κλείσω την τοποθέτησή μου, κύριε Πρόεδρε, επειδή ακούστηκαν αρκετά, με το ζήτημα των πανεπιστημίων. Κοιτάξτε, τα φαινόμενα βίας στα πανεπιστήμια είναι ίσως μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες από τη μεταπολίτευση και μετά και νομίζω ότι οι αιτίες είναι πολύ συγκεκριμένες. Ενώθηκε το βαρύ έγκλημα με τις απίστευτες ιδεοληψίες της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς και δημιούργησαν αυτό το τερατούργημα. Διότι περί τερατουργήματος πρόκειται. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη έκανε μέσα σε έξι χρόνια όσα δεν έγιναν ολόκληρες δεκαετίες -και αναγνωρίζουμε τα λάθη, τα οποία έχουμε κάνει, όπως για παράδειγμα με την πανεπιστημιακή αστυνομία-, κυρίως λόγω της αλλαγής του νόμου για το άσυλο ανομίας, το οποίο ήταν από τα πρώτα νομοσχέδια, τα οποία είχε φέρει η τότε κυβέρνηση, τον Αύγουστο του 2019. Τα δύο τελευταία χρόνια έγιναν όσες εκκενώσεις καταλήψεων δεν είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια με τη συνδρομή της ελληνικής Αστυνομίας και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Και εδώ -γιατί πλέον εδώ που έχουμε φτάσει πρέπει να υπάρχουν απαντήσεις- θέλω να ρωτήσω τους εκπροσώπους των κομμάτων της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς το εξής: Πιστεύετε όλοι ότι η κατάληψη είναι μια καταφανώς παράνομη πράξη και αυτός ο οποίος καταλαμβάνει χώρο πρέπει να αντιμετωπίζεται ως διαπράττων μια παράνομη πράξη; Ένα «ναι» είναι ή ένα «όχι». Δεν είναι κάτι περισσότερο. Υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα πολιτικές δυνάμεις που θεωρούν ότι αυτό το οποίο έγινε στη νομική σχολή ήταν προβοκάτσια ή δεν υπάρχουν; Και εδώ θέλω μια απάντηση.
Θα σας πω όμως ποια είναι η δική μου άποψη. Προφανώς και υπάρχουν. Και ξέρετε ή ξέρουμε όλοι μαζί άλλη χώρα όπου υπάρχει η έννοια –ακούστε, κύριε Υπουργέ- του αυτοδιαχειριζόμενου κυλικείου; Δεν νομίζω ότι υπάρχει πουθενά.
Τα λέω αυτά και κλείνω, κύριε Πρόεδρε, γιατί αυτοί που σήμερα καταγγέλλουν την Κυβέρνηση όταν έρχεται η ώρα της κρίσης καταψηφίζουν ή απέχουν. Όπως ας πούμε για παράδειγμα στο ζήτημα της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος είχε ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία απείχε. Το δε ΠΑΣΟΚ ψήφισε «παρών». Είχατε συμφωνήσει για την ελεγχόμενη είσοδο στα πανεπιστήμια; Καλά, υπάρχουν και οι πιο ακραίοι και κλείνω με αυτό, που διαμαρτύρονται σε κάθε σύλληψη μπαχαλάκηδων.
Κλείνω λοιπόν, λέγοντας ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές.
Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.